vættki

(gen. vættkis, vættugis; dat. vættugi), n. no whit nothing, nought, = ekki vætta; hafða ek þess v. vífs, I got no favour from that lady; vættugis verðr, worthless; varr at vættugi, fearing nothing.

* * *

spelt væt-ki, [vættr, and suffixed neg. -ki, qs. vættr-gi, see -gi], ‘no whit,’ nobody, nothing, naught; vegr er vætki tröðr, Hm. 120; en vættki huggar, naught comforts, Harms. 38; hinn er vætki veit, Hm. 74; hinn er vetki veit, 26; svá ek þóttumk vætki vita, methought I lay senseless, Sól. 42; vætki of sýti’k, I am naught concerned, Hallfred; sá er vætki laug, Ad. 11; telr sér vætkis vant, Hsm.; sá er vætki sparði fjör, who spared not life, Hallfred; vildir ávalt vægja, en vætki halda, Am. 99; hræðisk Guð en vætki annat, fears God, but naught else, Bs. i. (in a verse): dulði þess vætki, concealed it not, Am. 10; hafða ek þess v. vífs, I caught naught of her, missed her, Hm. 101.